GRA SPRAWDZONA PRZEZ NAUCZYCIELI I TERAPEUTÓW!

Inteligencja emocjonalna, myślenie symboliczne i edukacja humanistyczna spotykają się w tej jednej grze! Do tego powstaje pomysł na zacięcie pedagogiczne z poczuciem humoru.
GRA NA EMOCJACH to niepozorna talia ponad stu kart z ikonami, które mają jedno zadanie – pozwolić ci nazwać to, co czujesz, a przy okazji poznać, co czują inni.

Zasady są bajecznie proste: zadajesz pytanie zaczynające się od „Jak się czuję, gdy…?”, np. „gdy nauczyciel pyta o coś, o czym nie mam pojęcia”, a pozostali gracze wybierają po jednej karcie z ikonką, która ich zdaniem najlepiej oddaje to, co czułbyś w tej sytuacji. Ty wybierasz tę, która najlepiej oddaje twój stan. Gracz, który ją zagrał, zdobywa punkt. 3 punkty – i mamy zwycięzcę.
Chociaż rozgrywka toczy się błyskawicznie, efekty zostają na dłużej, bo uczymy się empatii.
Jeśli miałabym stworzyć osobną kategorię gier edukacyjnych pod hasłem „empatia, język i śmiech”, ta gra byłaby na jej szczycie. To nie tylko zabawa – to znakomite narzędzie wspierające:
🔴 nazywanie emocji (idealne do pracy z dziećmi w każdym wieku),
🔴 rozumienie symboli i metafor (czyli klasyczne „czytanie między wierszami”, tylko z obrazków),
🔴 komunikację niewerbalną i werbalną (czyli: mów, jak się czujesz – ale nie zawsze dosłownie),
🔴 integrację klasy (zwłaszcza w czerwcu, kiedy nauczyciele próbują walczyć z duchami nieobecności),
🔴 rozwój refleksu językowego i narracji – bo w wariancie z dwiema kartami uczniowie tworzą własne opowieści emocjonalne.
To także gra do wykorzystania na co dzień w szkole:
🔴 podczas godziny wychowawczej – jako forma rozmowy o emocjach, trudnych sytuacjach,
🔴 na zajęciach języka polskiego – do ćwiczeń narracyjnych, wprowadzenia pojęć metaforycznych, budowania uzasadnień (świetne ćwiczenie przed tworzeniem przemówień i opowiadań),
🔴 podczas zajęć logopedycznych lub z uczniami dwujęzycznymi – jako wsparcie ekspresji, zasobu słownictwa i odwagi w mówieniu,
🔴 w czerwcu – jako alternatywa dla lekcji po egzaminach: gra wciąż uczy, tylko nie wygląda jak typowa nauka.
Nagrody i wyróżnienia? Są. Ale najważniejsze – gra jest sprawdzona przez nauczycieli i terapeutów!
Gra została doceniona przez kapitułę konkursu „Świat Przyjazny Dziecku”, zdobyła tytuł Najlepszej Gry Roku (Rozrywka i Edukacja 2014), a także status bestsellera na festiwalach gier w Barcelonie i Madrycie.
Gdyby twoja klasa mogła opowiedzieć ci, co czuje, bez używania trudnych słów – właśnie ta gra by im w tym pomogła.

Więcej o grze przeczytasz: >tutaj<

ŚWIETNA ZABAWA DLA DUŻYCH I MAŁYCH!

Nie wszystko jest takie, jakie się wydaje!
GRA POZORÓW to szybka, błyskotliwa i angażująca zabawa, która opiera się na efekcie Stroopa – czyli konflikcie między tym, co widzisz, a tym, co czytasz. Zadaniem graczy jest wykładanie kart na podstawie nie treści, lecz cechy liter.
To nie tylko zabawa, ale też gra, która uczy skupienia i refleksu, a jednocześnie uruchamia myślenie językowe, wzrokowe i przestrzenne.

Dlaczego warto po nią sięgnąć w szkole?
Bo łączy spostrzegawczość z myśleniem logicznym, automatyzmy językowe z potrzebą uważności, naukę i emocje – bez grama nudy.
Ponadto rozwija zdolności analityczne, językowe, logiczne i sekwencyjne – czyli te, które przypisuje się lewej półkuli mózgu. A lewa półkula odpowiada przede wszystkim za:
– przetwarzanie języka (czytanie, pisanie, mówienie, rozumienie słów),
– logiczne myślenie i analizowanie,
– rozpoznawanie struktur i reguł,
– działania sekwencyjne,
– koncentrację na szczególe,
– kategoryzowanie, porządkowanie, systematyzowanie.
Grając w tę grę, uczniowie muszą odczytać i przeanalizować cechy słów (kolor liter, liczbę liter, ich wielkość i grubość), ignorują przy tym znaczenie wyrazu, koncentrując się na jego formie graficznej.
Gra jest doskonała na:
– godzinę wychowawczą (ćwiczenie koncentracji i komunikacji),
– zajęcia językowe, np. języka polskiego jako obcego,
– lekcje po egzaminach,
– rozgrzewkę na zajęciach logopedycznych lub terapii pedagogicznej,
– element ćwiczeń percepcji wzrokowej i lateralizacji,
– zabawę integrującą dzieci w klasie zróżnicowanej pod względem trudności edukacyjnych.
Gra ma wariant podstawowy i zaawansowany. W tym drugim można dodać karty z lustrzanym odbiciem liter, co świetnie sprawdza się także jako rozgrzewka na zajęciach z uczniami ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się, np. dysleksją, bo trenuje uważność i analizę wzrokową, zmniejsza automatyzmy, zmusza mózg do spowolnienia i analizy struktury wyrazu, oswaja z nietypowym zapisem, przez co zwiększa elastyczność poznawczą.
Gra pozorów zdobyła tytuł Najlepszej Gry Roku w USA, Danii i Szwecji, a także wyróżnienie „Świat Przyjazny Dziecku”. Ale najważniejsze – jest sprawdzona przez nauczycieli, terapeutów i uczniów, którzy nie chcą jej odłożyć nawet po dzwonku.
Jeśli szukacie aktywności, która łączy język, myślenie, ruch i emocje, to ta talia kart stanie się waszym sprzymierzeńcem. To świetna zabawa dla dużych i małych.

Więcej o grze przeczytasz: >tutaj<

GRA, KTÓREJ ZASADY TŁUMACZY SIĘ W 30 SEKUND!

Biała seria znów zaskakuje – tym razem propozycją gry dla tych, którzy cenią tempo, prostotę zasad, ale nie rezygnują z językowych wyzwań. GRA NA CZAS to szybka, dynamiczna zabawa, która uczy, śmieszy i integruje. Jak wygląda rozgrywka? Błyskawicznie! Najstarszy gracz odkrywa kartę z zielonego stosu (np. jedzenie) i jednocześnie jej drugą stronę z ograniczeniem (np. z literą A na końcu). I wtedy zaczyna się wyścig – trzeba jak najszybciej podać słowo, które spełnia oba te warunki jednocześnie. Kto pierwszy poda poprawną odpowiedź, zdobywa kartę.

Proste? Tylko do momentu, w którym trzeba wymyślić słowo kończące się na konkretną literę, a nic nie przychodzi do głowy.
Gra rozwija:
• automatyzmy językowe i refleks słowny,
• umiejętność szybkiego kojarzenia,
• koncentrację uwagi i pamięć operacyjną,
• myślenie kategorialne i semantyczne,
• kreatywność językową – bo czasem trzeba się nieźle nagimnastykować.
Dlaczego warto sięgnąć po nią w szkole?
• jest błyskawiczna, a jednocześnie wymagająca skupienia,
• jest prosta w zasadach – można je wyjaśnić w 30 sekund, nawet osobom grającym po raz pierwszy,
• jest idealna do pracy z uczniami niepolskojęzycznymi – pozwala ćwiczyć słownictwo i struktury językowe w lekkiej formie.

Więcej o grze przeczytasz: >tutaj<

Wszystkie gry z tej serii znajdziesz pod tym linkiem: >BIAŁA SERIA<

Aneta Korycińska – edukatorka, polonistka, redaktorka, oligofrenopedagożka, podcasterka. Zwyciężyła w konkursie VIVELO Top Creators 2024 w kategorii Education, jest laureatką nagrody za upowszechnianie czytelnictwa w konkursie „Książka Roku 2024” polskiej sekcji IBBY. Autorka książki „Radio w mojej głowie. Opowieści o ADHD” (wyd. Prószyński i S-Ka) oraz serii „Nauka z audiobooka” (wyd. Harde). Prowadzi profile w mediach społecznościowych. Jako Baba od polskiego udziela korepetycji, przygotowuje do egzaminów, prowadzi warsztaty pisarskie, a także wspomaga proces uczenia się uczniów z niepełnosprawnością intelektualną i w spektrum autyzmu.

WWW: www.babaodpolskiego.pl
FB: https://www.facebook.com/babaodpolskiego
IG: https://www.instagram.com/babaodpolskiego/
TT: https://www.tiktok.com/@babaodpolskiego
YT: https://www.youtube.com/babaodpolskiego